Το καλοκαίρι


Στο καράβι είμαι πάνω
και βλέπω ένα γλάρο
και στην ακρογιαλιά
βλέπω ένα φάρο.

Οι διακοπές ξεκινάν με χίλια
στην παραλία θα μαζεύω κοχύλια.

Μια νύχτα το καλοκαίρι
είδα ένα φωτεινό αστέρι.

Στην παραλία τα παιδιά 
κάθονται στην αμμουδιά.

Μιχάλης Γ.

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ - Σοφία ( Δ1 )


Σήμερα μας έδωσαν ένα χαρτί
για μία σχολική εκδρομή
το διαβάζω με λαχτάρα
όσο τα παιδιά παίζουν κρεμάλα.

Λένε ότι βλέπεις αγγεία.
Εκεί θα' ναι πολλά σχολεία.
Δε θα τρέχουμε εκεί
θα' μαστε ήσυχοι πολύ.

Και ρωτάει ο κύριός μου
" Πού θα πάμε βρε παιδιά;"
Και όλοι μαζί φωνάζουμε 
" Στο μουσείο, φυσικά" .

    Το ποταμάκι - Σοφία ( Δ1 )


" Ποταμάκι, ποταμάκι,
  συ που έχεις γλυκό νεράκι
  πες μου σε παρακαλώ
  πώς θα φτάσω στο βουνό;

" Εγώ κυλάω προς τα κάτω
  εσύ πήγαινε πιο πάνω
  πάνω, πάνω στη λιμνούλα
  να σου πει αυτή Σοφούλα". 


" Λιμνούλα μου, λιμνούλα μου,
   λιμνούλα δροσερούλα μου
   πώς θα φτάσω στο βουνό
   πιο πάνω κι άλλο περπατώ;"


" Όχι, δίπλα είναι
   δεξιά και στρίψε
   καλή τύχη στο βουνό
   κάνει κρύο τσουχτερό".   

Το σπιτάκι του σκίουρου 

Κάποτε στο δάσος μαζί με όλα τα ζώα ζούσε κι ένας σκίουρος. Είχε φτιάξει σ' ένα δέντρο το δικό του σπιτικό.
Ήταν τόσο όμορφο, φωτεινό και πεντακάθαρο που τ' άλλα ζώα το ζήλευαν. 
Κάθε πρωί κατέβαινε και πήγαινε να μαζέψει τρόφιμα και νερό.
Ο σκίουρος δε μιλούσε με κανένα ζώο του δάσους και ποτέ δεν είχε καλέσει κανέναν στο σπίτι του.
Τα ζώα δεν του μιλούσαν. 
Μια μέρα καθώς κοίταζε από το παράθυρο είδε τα ζωάκια να πηγαίνουν στο σπίτι του ποντικού όλα μαζί.
Ρώτησε ένα πουλάκι και του είπε πως το ποντίκι είχε γενέθλια κι έκανε πάρτυ. Στενοχωρήθηκε που δεν το κάλεσαν και αναρωτήθηκε το γιατί.
Κατάλαβε με το να ζει μόνος για να κρατά το σπίτι καθαρό, έχανε την ευκαιρία να κάνει φίλους.
Έτσι αποφάσισε να τους καλέσει όλους στο σπίτι του και να τους μαγειρέψει. 
Τα ζώα χάρηκαν πολύ που επιτέλους ο σκίουρος θα τους έδειχνε το σπίτι του.
Ντύθηκαν με τα καλά τους, πήραν κι ένα δώρο και ξεκίνησαν. Είχαν όλοι μεγάλη αγωνία, αλλά πιο πολύ ο σκίουρος. 
Όταν ανέβηκαν τους υποδέχτηκε με πολλή αγάπη, τους πρόσφερε φαγητό, τραγούδησαν, έπαιξαν και γέλασαν πολύ. 
Όταν τελείωσε η βραδιά ο σκίουρος κατάλαβε πόσο σημαντικό είναι να έχεις φίλους, έτσι ώστε η ζωή να κυλά όμορφα κι ευχάριστα κάθε στιγμή.  

Θεοδώρα 

Το καλάμι και η Ελιά 

Μια φορά δίπλα σε μια ελιά είχε φυτρώσει ένα καλάμι. Η ελιά ήταν ένα μεγάλο και δυνατό δέντρο με πολλά κλαδιά που κρατούσαν τα φύλλα τους όλη τη χρονιά και κάθε δύο χρόνια έγερναν από το βάρος του καρπού. Το καλάμι πάλι ήτανε ψιλόλιγνο με καταπράσινα φύλλα και ωραία λουλούδια που έμοιαζαν με τσαμπιά. 

Η ελιά ολοένα  καυχιόταν :

- Τι είσαι εσύ μπροστά μου; έλεγε στο καλάμι. Εγώ είμαι δέντρο μεγάλο, δυνατό κι ευλογημένο. Δίνω ελιές, λάδι και ξερόκλαδα για να ζεσταίνονται οι άνθρωποι, ενώ εσύ είσαι ένα αδύναμο πραγματάκι. 

Όμως ήρθε χειμώνας βαρύς και ο δυνατός αέρας έριξε κάτω την ελιά.

Το καλάμι λύγισε και φίλησε το χώμα, μα σηκώθηκε πάλι όρθιο. 

Ραφαέλα

το μολύβι που δεν έγραφε from elen4gr

Θεοδώρα

η αλεπού με την κομμένη ουρά from elen4gr

Ειρήνη

 

Η ιστορία της φυτεμένης γυναίκας

Μια φορά ήταν μια γυναίκα που έβρισκε τον εαυτό της πολύ όμορφο σαν λουλούδι. Ο άντρας της έπρεπε να της το λέει κάθε μέρα και δεν έπρεπε ποτέ να βρίζει, να λέει άπρεπα αστεία ή να ρεύεται όταν αυτή ήταν μπροστά. Έπρεπε πάντα να τη θαυμάζει και γενικά να' ναι τόσο προσεκτικός σαν να ήταν ένα όμορφο φυτό. Γι' αυτό κι αυτός πήρε τη γυναίκα του και τη φύτεψε σε μια μεγάλη γλάστρα. Θεοδώρα 

Κίτρινο, κίτρινο, παντού κίτρινο   

Μια φορά ήταν μια γυναίκα που της άρεσε πολύ το κίτρινο χρώμα. Τόσο πολύ της άρεσε που είχε κάνει όλο το σπίτι της κίτρινο. Κίτρινοι ήταν οι τοίχοι, κίτρινα τα έπιπλα, κίτρινα τα χαλιά. Να φαντα στείτε όλους μες στο σπίτι τους είχε ντύσει κίτρινους και για φαγητό τους σέρβιρε πάντα κάτι κίτρινο. Αυγά ομελέτα, καρότα, ντολμάδες από κολοκυθοανθούς και κίτρινα λουκάνικα. Χρόνια έκανε οικονομί για να πάει στην έρημο. "Τι όμορφα που είναι όλα εδώ!", φώναξε. όλα ήταν κίτρινα. " Έχεις δίκιο", φώναξαν ο άντρας και τα παιδιά της. " Εδώ είναι πιο κίτρινα κι από το σπίτι μας. Μα, πού είσαι; Πού βρίσκεσαι; Δε σε βλέπω!", είπε ο άντρας της. " Εδώ είμαι", απάντησε η γυναίκα. " Εσείς πού είστε;", ρώτησε. Μέσα ' όλο το κίτρινο έχασε ο ένας τον άλλο. Τα παιδιά το έβρισκαν πολύ διασκεδαστικό. Όμως το αγόρι χάθηκε για μισή ώρα και μια καμήλα έπεσε πάνω στο κορίτσι. Κάτι έπρεπε να κάνουν για να μη χαθούν. Όμως ο ήλιος βγήκε και έτσι ήταν εύκολο να βλέπει ο ένας τον άλλον. Θεοδώρα

Το έλατο που ξεγέλασε τον άνεμο 

Αγγ. Πασσιά - Φιλ. Μανδηλαράς

Μια φορά ήταν ένα μικρό ελατάκι που ζήλευε τα λουλούδια που ήταν όμορφα και χρωματιστά. Ζήλευε και τα δέντρα που ήταν μεγάλα. Όταν οι άνθρωποι έκοψαν τα λουλούδια και ο άνεμος πήρε τα κίτρινα φύλλα της βελανιδιάς, τότε κατάλαβε πόσο τυχερό ήταν που μπορούσε να διατηρεί την πρασινάδα του και το χειμώνα. Το ελετάκι ένιωσε υπερήφανο για τον εαυτό του! Γιώργος Γ.

Η μάγισσα και το ζαχαροπλαστείο - Ραφαέλα 

Μια φορά ήταν μια μάγισσα που περνούσε από ένα ζαχαροπλαστείο. Μπήκε μέσα και ζήτησε από το ζαχαροπλάστη να της δώσει γλυκά να φάει. Όμως δεν της έδωσε γιατί την πέρασε για κακιά. Έτσι κι αυτή μεταμορφώθηκε σε αγόρι και πήγε να αγοράσει γλυκά. Όμως πάλι την καταλάβανε και τη διώξανε από το μαγαζί. Την άλλη μέρα μεταμορφώθηκε σε κοριτσάκι αλλά είχε την ίδια τύχη. Μετά από καιρό περνούσε τυχαία από το ζαχαροπλαστείο και είδε το μαγαζί να έχει πάρει φωτιά. Με τα μαγικά της έσβησε τις φλόγες και έσωσε το μαγαζί. Τότε όλοι την αγκάλιασαν και τις έδωσαν όσα γλυκά ήθελε. 

Εκλογές στη Νεφούπολη - Πέτρος Κυρίμης 

Τα ζώα έφυγαν από το δάσος και πήγαν στη Νεφούπολη. Ο λύκος όμως και η αλεπού μένουν πάντα νηστικοί και ψάχνουν τρόπο να τα φάνε. Το παπί με την εξυπνάδα του βρίσκει τρόπο να διώξει το λύκο και την αλεπού. Ραφαέλα

Φουφήχτρα η μάγισσα με την ηλεκτρική σκούπα 

 Ευγένιος Τριβιζάς  

Στο μακρινό βουνό με τις μαύρες παπαρούνες ζούσε μια μάγισσα που την έλεγαν Φουφήχτρα. Μια μέρα πέρασε από την παιδική χαρά που έπαιζαν ανέμελα παιδιά. Με την ηλεκτρική της σκούπα ρούφηξε όλα τα παιδιά. Μόνο ένα κοριτσάκι γλίτωσε που είχε ξαπλώσει μπρούμυτα, κάτω από ένα παγκάκι. Μετά η Φουφήχτρα πέταξε πάνω από τα κεραμίδια και ρούφηξε όλες τις γατούλες εκτός από δύο. Καθώς πήγαινε προς τη λίμνη συνάντησε τις πεταλούδες και τις ρούφηξε κι αυτές εκτός από τρεις. Έφτασε στη λίμνη και ρούφηξε όλες τις πάπιες, εκτός από τέσσερις που ήταν στα βαθιά. Τότε, ήρθε η Μυρτώ και είδε τι συνέβη. Άρχισε να αναρωτιέται: " Πού πήγαν όλοι; Άνοιξε η γη και τους κατάπιε;". Τότε η γη της απάντησε πως δεν τους κατάπιε αυτή, αλλά ταους ρούφηξε η Φουφήχτρα. 

Η Μυρτώ αποφάσισε να πάει στο σπίτι της Φουφήχτρας. Στο δρόμο πάτησε μια μαύρη παπαρούνα και μεταμορφώθηκε σε κοράκι. Κάθισε σε μια συκιά κι άρχισε να κλαίει ασταμάτητα. Εκεί μια κουκουβάγια της είπε με ποιον τρόπο θα λύσει τα μάγια. Η Μυρτώ έπρεπε να χαϊδέψει πέντε κύκνους, να ποτίσει έξι γαρδένιες, να σκαρφαλώσει σε εφτά λεύκες, να μιλήσει σε οχτώ χιονάνθρωπους, να πιει εννιά φλιτζάνια με γάλα πουλιού και να φάει δέκα ασπράδια από αυγά. 

Η Μυρτώ έκανε όλα τα παραπάνω και έτσι λύθηκαν τα μάγια. Πήγε στο σπίτι της Φουφήχτρας, πήρε την ηλεκτρική σκούπα κι ελευθέρωσε όλους τους φίλους της. Στο τέλος ρούφηξε τη Φουφήχτρα με τη σκούπα. Δανάη

Το μυρμήγκι και το περιστέρι 

Μια μέρα ένα μυρμήγκι πήγε να πιει νερό. Βρήκε ένα ποτάμι, έσκυψε να πιει νερό και ένας δυνατός αέρας το έριξε μέσα. Το είδε το περιστέρι που καθόταν στο δέντρο και έκοψε με το ράμφος του ένα φύλλο και το βοήθησε να βγει. Τότε το μυρμήγκι το ευχαρίστησε. Μια μέρα ένας κυνηγός είδε το περιστέρι πάνω σ' ένα δέντρο και πήγε με το τόξο του να το σκοτώσει. Το μυρμήγκι που ήταν λίγο πιο πέρα το είδε και πήγε και χώθηκε στο πόδι του κυνηγού και το δάγκωσε. Τότε ο κυνηγός ξεφώνισε από τον πόνο κι άρχισε να τρέχει.Το περιστέρι με τη σειρά του ευχαρίστησε το μυρμήγκι που το έσωσε. Από τότε έγιναν οι καλύτεροι φίλοι και έκαναν μαζί ωραία ταξίδια. Αγγελική

Μια φορά  ήταν ένα καρύδι που γεννήθηκε με τη γύρη και τον αέρα. Όταν μεγάλωσε αποφάσισε να ταξιδέψει. Στο δρόμο του συνάντησε ένα μυρμήγκι και το βοήθησε. Μετά βοήθησε μια μέλισσα και τέλος έναν ποντικό. Ύστερα ένας άνθρωπος το έβαλε μέσα σ' ένα σακούλι μαζί με άλλα καρύδια. Όμως με τη βοήθεια του ποντικού, της μέλισσας  και του μυρμηγκιού κατάφερε να βγει από το σακούλι και να γυρίσει στη καρυδιά του. Ειρήνη

Το λιοντάρι  

Είναι ο βασιλιάς των ζώων

το περήφανο λιοντάρι

χαίτη έχει στο κεφάλι

και βαδίζει με καμάρι

Η καμηλοπάρδαλη

Έχει πολύ μακρύ λαιμό

τα φύλλα στα ψηλά κλαδιά να φτάνει

κι αν κάποιος κυνηγός βρεθεί μπροστά της

στο τρέξιμο κανένας δε τη φτάνει.

Το ελάφι

Το ελάφι είναι ζώο

όμορφο και λυγερό

έχει κέρατα μεγάλα

κι όλο τρέχει ζωηρό

Ειρήνη

Ο λύκος και οι κατσίκες  

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας λύκος ο οποίος έτρωγε κατσίκες. Όπως κυνηγούσε τις κατσίκες στο βουνό, πιάστηκε σε μια παγίδα ενός κυνηγού. Καθώς η παγίδα του έσφιξε το πόδι, άρχισε να βγάζει αίμα και να φοβάται. Την επόμενη μέρα πέρναγαν από το ίδιο σημείο οι κατσίκες και είδαν τον παγιδευμένο λύκο γεμάτο αίματα. Τον λυπήθηκαν και όλες μαζί άρχισαν να δαγκώνουν το σχοινί της παγίδας. Μετά από λίγη ώρα απελευθέρωσαν το λύκο απ' την παγίδα και ο λύκος υποσχέθηκε να μην τις κυνηγήσει ξανά. Από εκείνη τη μέρα ο λύκος τις προστάτευε από τους άλλους λύκους στο βουνό και οι κατσίκες ζούσαν ευτυχισμένες και χωρίς φόβο. Έτσι ο μεγαλύτερος εχθρός τους, έγινε ο καλύτερός τους φίλος. Πάολα

Το λυπημένο αστεράκι - Ανθούλα Αθανασίου 

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στον ουρανό ένα πολύχρωμο αστεράκι, που βαριόταν να στέκεται στο ίδιο σημείο. Άρχισε να ταξιδεύει στον ουρανό. Χάζευε στα πάντα. Μέχρι που έφτασε πάνω από τη γη. Γύριζε γύρω γύρω και κοίταζε αχόρταγα. Του άρεσαν τα πάντα και πιο πολύ οι άνθρωποι, που έτρεχαν και έκαναν ένα σωρό πράγματα. Μόλις όμως νύχτωνε πήγαιναν στα κρεβάτια τους. Πόσο θα ήθελε κι αυτό να κάνει πολλά πράγματα και να έχει φίλους! Έφτασε πάνω από μία παραλία όπου ήταν μαζεμένα τρία κοριτσάκια. Τότε το έπιασε το παράπονο και άρχισε να κλαίει. Τα κοριτσάκια κοίταξαν στον ουρανό και είδαν το αστεράκι. Με τα πολύχρωμα δάκρυά του έγραψαν πάνω στην άμμο χαρούμενα μυνήματα. Παναγιώτης