Η χρονιά  έφτασε στο τέλος και θα ήθελα πολύ να σας ευχηθώ να περάσετε πολύ καλά, να ευχαριστηθείτε παιχνίδι και εκεί στις αρχές του Φθινοπώρου να μαζέψετε τις εικόνες του καλοκαιριού σας και να τις κάνετε ένα λίμερικ, ένα αστείο ποιηματάκι, όπως το λίμερικ που έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης και σας το αφιερώνω.

Θα μας βρείτε ξανά στο νέο ιστολόγιο της Δ1 τάξης Κήποι Βιβλιοφίλων:

http://d1eleousa.blogspot.gr/   

 Ήταν μια κοπέλα από τη Σάμο

που έχωσε το δεξί της στην άμμο

και με τ' άλλο χέρι

εκρατούσε ένα αστέρι

ετούτη η κοπέλα απ' τη Σάμο.

Οδυσσέας Ελύτης - Ο γλάρος

Η λαμπρίτσα Λάμπη και η πεταλούδα - Εριφύλη Πασπάτη

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια πασχαλίτσα. Ήταν μικρή, μικρούτσικη. Ήταν στρογγυλή, στρογγυλούτσικη. Είχε ένα μαύρο κεφαλάκι και κάτι μικροσκοπικά ποδαράκια. Το μόνο που δεν της άρεσε ήταν πως ήταν τόσο στρογγυλή σαν ένα κόκκινο μικρό μπαλάκι. Ήταν όμως πάντα χαρούμενη και γελαστή . Πετούσε εδώ κι εκεί με δυο ζευγάρια διάφανα φτερά, πολύ αέρινα και αεικίνητα, ποθυ βούιζαν ευχάριστα, καθώς την πήγαιναν όπου ήθελε. Τα άλλα έντομα τη φώναζαν Λάμπη. Η Λάμπη καθώς πετούσε είδε ένα λαμπερό φως που ερχόταν κατά πάνω της. Ήταν το πιο ωραίο θέαμα που έβλεπε. 
Μια μέρα, καθώς πετούσε είδε μια πεταλούδα.
Η Λάμπη της χαμογέλασε και της είπε: " Γεια σου, με λένε Λάμπη! Θέλεις να γίνουμε φίλες;"
Η πεταλούδα όμως την αγνόησε. Η Λάμπη ρωτούσε όποιον συναντούσε μήπως την είχε δει.
Καθώς η Λάμπη πετούσε ψάχνοντας την πεταλούδα, την είδε στα χέρια ενός παιδιού. Μη, του  φώναξε, θα της τσακίσεις τα φτερά. Αλλά εκείνο δεν την άκουσε. Την είδε όμως. Προσπαθώντας να πιάσει τη Λάμπη, άφησε από τα χέρια του την πεταλούδα.Αφού ελευθερώθηκε η πεταλούδα ρώτησε τη Λάμπη αν θέλει να πετάξουν μαζί. Φυσικά, απάντησε χαρούμενη η Λάμπη. Γρήγορα  όμως η Λάμπη ξεθεώθηκε καθώς η πεταλούδα πετούσε μια από δω και μια από κει. Εκεί που πήγαινε να προσγειωθεί σ' ένα λουλούδι, πήγαινα σ' άλλο. Η Λάμπη τη ρώτησε αν ήθελε να της πει πού θα πάνε για να πετάξει ο καθεμιά μόνη της και να συναντηθούν εκεί. Η πεταλούδα της απάντησε: " Πάω όπου με πάει ο αέρας, για να γεννήσω τα μωρά μου". Αγγελική 

Η γιαγιά μου η μάγισσα - Η Άνοιξη 

 Ελένη Τσιάλτα 

Ένα πρωινό σ' ένα λιβάδι βγήκε ο ήλιος κι έλαμπε. Όλα τα φυτά, τα ζώα και τα έντομα ρωτούσαν το ένα τ' άλλο ποιο έφερε την Άνοιξη. Ένα κοριτσάκι πήρε ένα λουλούδι και το πήγε στη μητέρα του.
" Μου έφερες την Άνοιξη!", είπε η μαμά. 
Και ο καθρέφτης ρώτησε το λουλούδι: " Μήπως είσαι εσύ η Άνοιξη;". Ραφαέλα

Όλυ ο ψαροφάγος

Ο Όλυ ο  βίδρας ζει σ' ένα μαγαζί στους πρόποδες του ηλιόλουστου λόφου. Μια μέρα κατέβαινε το ρυάκι για να φέρει ψωμί στην κυρία πάπια. Μέσα στο καλάθι του είχε μια μικρή βάρκα κι άρχισε να παίζει με τη βάρκα στο ρυάκι. Η Πάπια, η Παπίτσα κι η Παπιούλα, τρία παπάκια ήρθαν για να δουν. Η βαρκούλα έπλεε καλά κι έφτασε στη λιμνούλα. Εκεί οι βάτραχοι είπαν στον Όλυ ότι τους αρέσει η βαρκούλα. Οι πάπιες φώναζαν να τους περιμένει και κουνούσαν τα ποδαράκια τους. Ένας δυνατός άνεμος σηκώθηκε και η βαρκούλα πήγε στην άλλη άκρη της λιμνούλας και χάθηκε. Ο Όλυ λυπημένος πήγε στο σπίτι του. Ο πατέρας του Όλυ ψαρεύοντας στη λιμνούλα νιώθει να τραβάει κάτι το αγκίστρι του. Χάρηκε γιατί νόμισε ότι έπιασε ένα μεγάλο ψάρι. Άρχισε να μαζεύει την πετονιά. Ξαφνικά βλέπει στο αγκίστρι του πιασμένη τη βαρκούλα. Τότε σκέφτηκε ότι θα άρεσε πολύ στον Όλυ η βαρκούλα. Ο κύριος Βίδρας μπαίνει στο σπίτι και τους λέει : " Κοιτάξτε τι βρήκα!" και τους έδειξε τη βάρκα και τα ψάρια που είχε πιάσει. Όλα τα παιδιά χάρηκαν και μετά καθίσανε να φάνε τα ψάρια.  Αγγελική

Η χώρα χωρίς γάτες 

Ευγένιος Τριβιζάς  

 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ποντίκι που φοβότανε τις γάτες κι ένιωθε φρίκη μόλις τις αντίκριζε. Έτσι αποφάσισε να πάει στον γιατρό. Ο γιατρός του είπε πως δεν υπάρχει γιατρικό για τις φοβίες του. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να πάει στη Χώρα χωρίς Γάτες. Ο ποντικός πήγε στη Χώρα χωρίς Γάτες, αλλά εκεί είχε πολλές φάκες. Μετά πήγε πάλι στο γιατρό κι αυτός του πρότεινε να πάει στη Χώρα Χωρίς Γάτες. Και Χωρίς Φάκες. Ο ποντικός πήγε σ' αυτή τη χώρα και όλα του φαίνονταν υπέροχα. Όμως μόλις πέρασε ένας μήνας άρχισε να βαριέται και να κουάζεται. Η ζωή ήταν βαρετή χωρίς γάτες και χωρίς φάκες. Αποφάσισε λοιπόν να πάει στη Γατοφάκα - Φατογατοχώρα, όπου έζησε χαρούμενος μαζί με τις γάτες και τις φάκες. Δανάη

Ο λαγός και η χελώνα 

Αίσωπος 

 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας λαγός που νόμιζε ότι ο πιο γρήγορος απ' όλους. Όλοι το θαύμαζαν εκτός από τη σοφή την κουκουβάγια. Η κουκουβάγια τον προκάλεσε να κάνει αγώνα με τη γέρικη χελώνα.Ο λαγός έφυγε μπροστά και ήταν σίγουρος πως θα κέρδιζε τη χελώνα. Έτσι αποφάσισε να σταματήσει για λίγο να ξεκουραστεί και να φάει καρότα. Όμως τον πήρε ο ύπνος και η χελώνα τον προσπέρασε. Όταν ξύπνησε ο λαγός ήταν ήδη αργά και η χελώνα κόντευε να τερματίσει. Ο λαγός κατάφερε να τερματίσει δεύτερος και ιδρωμένος. Ο λαγός κατάλαβε ότι δεν πρέπει να περιφρονεί κανέναν αντίπαλο όσο αδύναμος κι αν είναι. Πήγε να συγχαρεί τη χελώνα που τον κέρδισε με την επιμονή και την υπομονή της . Δανάη

Η πρώτη μου εγκυκλοπαίδεια των ζώων - Β. Τασιόπουλος

Το βιβλίο αυτό με τις εντυπωσιακές εικόνες και τις χρήσιμες πληροφορίες που τις συνοδεύουν, μας οδηγεί σ' ένα αποκαλυπτικό ταξίδι στον συναρπαστικό κόσμο των ζώων. Ανάμεσα στα ζώα που μ' εντυπωσίασαν είναι και το χέλι. 
Τα χέλια ζουν στα  γλυκά νερά και τις θάλασσες της Ευρώπης. Όταν γίνουν δέκα ετών μεταναστεύουν μέχρι και 4000 χμ. μακριά, στα βάθη του Ατλαντικού ωκεανού. Εκεί γεννούν τ' αυγά τους και μετά πεθαίνουν. Πριν γίνουν χέλια, οι μικρές προνύμφες
 πηγαίνουν στους βάλτους ή στα
 ποτάμια που τους γέννησαν οι γονείς τους. Νίκος

Το μεγαλύτερο έντομο
Το γιγαντιαίο μπαστουνοειδές άπτερο έντομο της Ινδονησίας είνια το μεγαλύτερο στον κόσμο. Έχει μήκος 33 εκατοστά. 



Το πιο βαρύ έντομο 

Ο πρωταθλητής των βαρέων βαρών στον κόσμο των εντόμων είναι το σκαθάρι Γολιάθ. Έχει βάρος όσο ένα ποντίκι χάμστερ.

Το μικρότερο έντομο
Είναι κάπως δύσκολο να δεις με γυμνό μάτι τη νεραϊδόμυγα, γιατί έχει το μέγεθος μιας τελείας. Η θηλυκιά γεννά τ' αυγά της μέσα στα αυγά άλλων εντόμων. Μπορεί να χωρέσει έως και 20 αυγά δικά                                                       της μέσα σ' ένα αυγό πεταλούδας. Γιώργος Γκ.

Γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος - Γκρίντλευ Σάλλυ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σ' ένα χωράφι ένας λαγός κι ένας γάιδαρος. Ο λαγός ήθελε πολύ να μάθει γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος. Ρωτούσε και ρωτούσε το γάιδαρο, αλλά μόλις ήθελε να του απαντήσει χοροπηδούσε πέρα  δώθε. Τότε ο γάιδαρος είπε: " Αρκετά! Δεν σου απαντώ!" Ο λαγός του είπε ότι δεν του απάντησε. Θα σου πω αύριο, του είπε ο γάιδαρος. Μόλις ξύπνησε ο γάιδαρος ο λαγός εξήγησε στο γάιδαρο γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος. Του εξήγησε ότι το γαλάζιο ήταν το μόνο χρώμα που είχε μείνει στο κουτί. Πάολα

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ελιά θα βρείτε και στο ιστολόγιο του Γυμνασίου της Άμφισσας. Κάντε κλικ στο σύνδεσμο.

Ελιά  

Η ελιά είναι γένος αειθαλών δέντρων της οικογένειας των " ελαιοειδών".  Διακρίνεται σε δύο τύπους, στην άγρια και στην ήμερη. Η άγρια ελιά φτάνει μέχρι τα 20 ή 30 μέτρα. Η ελιά καλλιεργείται κυρίως για τους πολύ θρεπτικούς καρπούς της καθώς και για το λάδι που παράγεται απ' αυτούς. Η χρησιμότητα του λαδιού στη μαγειρική, καθώς και στης κονσερβοποιίας. Πολλές φορές επίσης χρησιμοποιείται στην εκκλησιαστική λειτουργία. Από τους πυρήνες των καρπών παράγεται με ειδική επεξεργασία ένα άλλο είδος λαδιού, το πυρηνέλαιο, που χρησιμοποιείται στη σαπουνοποιία.. Τα υπολείμματα των πυρήνων καθώς και τα φύλλα της ελιάς χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφές, ενώ το ξύλο της ελιάς χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, στην ξυλουργική καθώς και ως καύσιμο υλικό. Σπύρος

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ελιά θα βρείτε και στο ιστολόγιο του Γυμνασίου της Άμφισσας. Κάντε κλικ στο σύνδεσμο.

Γυμνάσιο Άμφισσας

Το καραμελόδεντρο - Τασούλα Τσιλιμένη

Δυο παιδιά, ο Στέλιος και η Βάλια πήγαν να επισκεφτούν τη γιαγιά τους. Μόλις πήγαν εκεί, έφεραν τη βροχή. Η Βάλια θέλει να γίνει ποιητής και φωτογράφος. Όλο βγάζει ποιήματα δικά της ή φωτογραφίες. Ενώ ο Στέλιος θέλει να γίνει αρχαιολόγος. Κάποια μέρα που ήταν στο χωριό η θεία Σοφία τους φώναξε : " Στέλιο, Βάλια, ελάτε γρήγορα!". Τότε αυτοί ανέβηκαν τις σκάλες για να δουν τι ήταν. Ήταν ένα ουράνιο τόξο. Πρώτη φορά τα παιδιά έβλεπαν ουράνιο τόξο. Η Βάλια το φωτογράφισε και ο Στέλιος είπε πως οι παλιοί πίστευαν πως ήταν ο δρόμος της Ίριδας. Βικτωρία






Ἶρις – η χρυσόπτερη θεά του Λόγου και της Δικαιοσύνης

του ΣΩΤΗΡΗ ΜΠΕΚΑΚΟΥ
Υποψήφιου Διδάκτορα στην Γλωσσολογία
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ίρις - Καταγωγή
Η Ίριδα ήταν κόρη του Θάμαντα και της Ωκεανίδας Ηλέ
κτρας. Φορούσε κοντό χιτώνα, χρυσά φτερωτά πέδιλα και κρατούσε στο χέρι κηρύκειο. Ήταν φτερωτή και ορμητική σαν θύελλα, γνωστή ως πιστή και γοργοπόδαρη αγγελιοφόρος των θεών. Μετέφερε τα μηνύματά τους, είτε σε άλλους θεούς, είτε στους ανθρώπους, ή πάλι της ανέθεταν να μεσολαβεί ανάμεσα στους θεούς, κάθε φορά που προέκυπτε κάποιο πρόβλημα. Αδερφές της θεωρούνταν οι Άρπυιες, που ήταν κι αυτές φτερωτές, ανάλαφρες και αεικίνητες, σαν τον άνεμο και τη θύελλα και ζευγάρωνε με τον Ζέφυρο.
Βασικό της καθήκον ήταν να συμβάλλει στην απονομή δικαιοσύνης, κάθε φορά που ξεσπούσαν καβγάδες ή αντιζηλίες στον Όλυμπο μεταξύ των θεών, ή ακόμη σε περίπτωση που κάποιος θεός έλεγε ψέματα. Τότε η Ίριδα έπρεπε να πετάξει ψηλά μέχρι την κατοικία της Στύγας, εκεί όπου ο Ουρανός στηριζόταν πάνω σε ασημένιες κολόνες. Από το σημείο εκείνο έπεφτε το περίφημο ιερό νερό της Στύγας, με το οποίο γέμιζε η Ίριδα ένα χρυσό κύπελλο και το πήγαινε στον Όλυμπο. Αν κάποιος θεός ορκιζόταν στο νερό αυτό ψέματα, έπεφτε κάτω αμέσως, χωρίς πνοή και χωρίς να έχει τις αισθήσεις του κι έμενε έτσι για πολύ καιρό• δεν έτρωγε αμβροσία ούτε έπινε νέκταρ. Στη συνέχεια έμενε για εννιά χρόνια αποκλεισμένος από τα συμπόσια των θεών, καθώς και από την προστασία τους.
Η Ίριδα δεν εκτελούσε μόνο τις αποστολές που της ανέθεταν, αλλά συχνά αναλάμβανε και η ίδια πρωτοβουλία. Στην Ιλιάδα τη βλέπουμε να ορμά και να βγάζει από τη μάχη την Αφροδίτη, που είχε πληγωθεί. Επίσης μπαίνει στο δωμάτιο της Ελένης και την προτρέπει να βγει έξω και να καμαρώσει τον Πάρη και τον Μενέλαο, που πρόκειται να μονομαχήσουν. Συχνά προπορεύεται στις γαμήλιες τελετές του Ολύμπου και παραστέκει τη νύφη, όπως στους γάμους της Θέτιδας και του Πηλέα ή του Δία και της Ήρας.
Βασική αποστολή της Ίριδας -και εξαιρετικά σημαντική- ήταν να μεταφέρει τις εντολές του Δία στους άλλους θεούς, συνήθως στον Ποσειδώνα. Μπορούσε όμως να μεταφέρει και μηνύματα άλλων θεών, όπως είχε συμβεί με την περίπτωση της Λητώς• οι Ολύμπιες θεές, εκτός της Ήρας, κάλεσαν την Ίριδα να επέμβη, ώστε να μπορέσει η Λητώ να γεννήσει επιτέλους τα παιδιά της, την Άρτεμη και τον Απόλλωνα. Η Ήρα, όπως είναι γνωστό, την καταδίωκε και δεν την άφηνε να γεννήσει, κρατώντας στον Όλυμπο την Ειλείθυια, τη θεά που προκαλούσε τους πόνους του τοκετού. Έτσι, η γέννα δεν έλεγε ν' αρχίσει, οπότε η Ίριδα πήγε στον Όλυμπο για να τη φέρει κοντά στην ετοιμόγεννη κρυφά από την Ήρα, αφού υποσχέθηκε ότι θα της δώσει ένα περιδέραιο με εννιά χάντρες σε χρυσή κλωστή. Έτσι ακριβώς την είχαν συμβουλέψει οι θεές του Ολύμπου.
Σ' άλλες περιπτώσεις η Ίριδα μπαίνει στην υπηρεσία της ίδιας της Ήρας• στην Ιλιάδα πείθει για λογαριασμό της τον Αχιλλέα να ξαναμπεί στη μάχη, μόλις σκοτώνεται ο φίλος του Πάτροκλος κι ο Έκτορας θέλει να πάρει το πτώμα του ήρωα.
Αργότερα φαίνεται πως πίστευαν πως η Ίριδα μπήκε στην αποκλειστική υπηρεσία της Ήρας• τη φαντάζονταν καθισμένη κάτω, μπροστά στο θρόνο της θεάς, σαν τον πιστό της σκύλο. Δεν έφευγε ποτέ από κοντά της και λαγοκοιμόταν εκεί. Φορώντας τη ζώνη και μη βγάζοντας ποτέ τα πέδιλά της, ήταν πάντοτε σ' επιφυλακή, μήπως τυχόν και της ανατεθεί ξαφνικά κάποια νέα επείγουσα αποστολή από τη βασίλισσα των θεών.
Κάθε φορά που η Ίριδα έπρεπε να πάει μήνυμα στους ανθρώπους από μέρους κάποιου θεού, έπαιρνε τη μορφή κάποιου θνητού. Για παράδειγμα, μεσολάβησε στους Τρώες με τη μορφή ενός γιου του Πρίαμου ή παρουσιάστηκε στην Ελένη ως κουνιάδα της. Η συμπεριφορά της προς τον Αχιλλέα υπήρξε, μάλιστα, ιδιαίτερα ευνοϊκή• όταν ο Πάτροκλος, νεκρός πια, επρόκειτο να καεί στην πυρά, ο Αχιλλέας επικαλέστηκε τους ανέμους, για να φουντώσει η φωτιά με το φύσημά τους.
Η Ίριδα τότε έσπευσε να τους συναντήσει αμέσως, ώστε να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του ήρωα. Πραγματικά, τους βρίσκει συγκεντρωμένους στη σπηλιά του Βοριά, όπου ήταν καλεσμένοι σε συμπόσιο. Τους διακόπτει για να τους εξηγήσει το λόγο της άφιξής της και να τους μεταφέρει την ευχή του Αχιλλέα. Ως τόπος λατρείας της Ίριδας είναι γνωστός μόνο ένας στην αρχαιότητα, το νησί της Εκάτης, που βρισκόταν κοντά στη Δήλο. 

Ο Όμηρος και ο Αριστοτέλης ήταν οι πρώτοι που έδωσαν στο όνομα "ΙΡΙΣ"την σημασία του "Ουράνιου Τόξου" και ο Όμηρος θεωρεί ότι η αρχαία θεά Ίριδα ήταν εκείνη που με τα φτερωτά της σανδάλια χόρευε και έτρεχε γρήγορα, ενώ απ'όπου περνούσε σκορπούσε χρώματα και λουλούδια. Γι'αυτό και είναι και όνομα πολλών λουλουδιών....
Η Θεά Ίρις αναφέρεται συχνά από τον Όμηρο στην Ιλιάδα ως αγγελιοφόρος των θεών, ιδιαίτερα του Δία και της Ήρας, αλλά και των άλλων θεών.
Έχει φτερά και τρέχει αμέσως προς εκτέλεση των παραγγελιών. Μεταβαίνει μετά από παράκληση του Αχιλλέα στην κατοικία του Ζέφυρου και του Βορέου και τους προτρέπει να ενδυναμώσουν την πυρά του Πάτροκλου. .
Στην «Θεογονία» του Ησίοδου παρουσιάζεται ως αδερφή των Αρπυιών και κόρη του Θαύμαντος και της ωκεανίδας Ηλέκτρας, γι’ αυτό και ο Ησίοδος την αποκαλεί «Θαυμαντιάς».
Στην αρχαία ελληνική τέχνη η Ίριδα απεικονίζεται περισσότερο στα αγγεία και λιγότερο σε μεγαλοπρεπή μνημεία.
Στο «Αγγείο του Φρανσουά» (Vase Francois) – 3ος αι. π.Χ» έχουμε την πιο όμορφη αναπαράσταση της Ίριδας, η οποία προηγείται της πομπής μαζί με τον Κένταυρο Χείρωνα. Το αγγείο αυτό εμφανίζει την Ίριδα να μεταβαίνει στο σπίτι της Θέτιδας, για να την παραλάβει, με σκοπό να τελέσει τον γάμο της με τον Πηλέα.
Συνήθως παρίσταται με φτερά πάνω στους ώμους (λευκώλενος) και κρατά στο χέρι της το κηρύκειον, όπως και ο Ερμής. Άλλοτε, αντί για φτερά, εμφανίζεται να φορά φτερωτά πέδιλα και να τρέχει χορεύοντας και κουνώντας ρυθμικά τα χέρια της.
Πολύ όμορφη είναι η εμφάνιση της Ίριδας επάνω σε ερυθρόμορφο αγγείο του 470 π.Χ., το οποίο αναπαριστά τον μύθο του Ίδα και της Μάρπισσας, χάρις στην οποία ξέσπασε και η έριδα ανάμεσα στον Απόλλωνα και την Ίδα. Φέρει χιτώνιο, κρατά κηρύκειο στο χέρι, έχει επάνω στους ώμους της απλωμένα τα φτερά της και φορά φτερωτά πέδιλα.
Η παρουσία του ονόματος «Ἶρις» στον Όμηρο δείχνει ότι το όνομα αυτό δεν επινοήθηκε από τον Όμηρο ή τον Ησίοδο, αλλά ότι προϋπήρχε και δήλωνε το ουράνιο τόξο κατά τους πανάρχαιους χρόνους.

Ίριδες

Ροβινσόνας Κρούσος

Ο Ροβινσόνας ήταν ένας ναυαγός σ' ένα έρημο νησί. Έτρωγε ότι έβρισκε. Έφτιαξε μοα σκηνή μπροστά από μια σπηλιά, κατασκεύασε ράφια, τραπέζι και κάθισμα. Φύτεψε σπόρους, έφτιαχνε αλεύρι και έψηνε ψωμί. 
Έζησε δεκαπέντε χρόνια σε εκείνο το νησί μόνος του. Κάποτε ήρθε ένας φυγάς, ο Παρασκευάς. Τον έμαθε πολλά πράγματα μέχρι που γύρισαν στην Αγγλία. Παναγιώτης

Αυτοκράτορες στην Αρχαία Ρώμη

Ο Αυτοκράτορας ήταν το πιο σημαντικό πρόσωπο στην αρχαία Ρώμη, αλλά ταυτόχρονα κινδύνευε επειδή είχε πολλούς εχθρούς.
Σημαντικοί αυτοκράτορες της αρχαίας Ρώμης ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Κλαύδιος και ο Καλιγούλας. 

Οι δικηγόροι στην Αρχαία Ρώμη

Ένα σημαντικό επάγγελμα στην αρχαία Ρώμη ήταν αυτό του δικηγόρου. Το επάγγελμα αυτό είχε πολλές προοπτικές, αλλά έκρυβε και πολλούς κινδύνους. Νίκος

Ένας κήπος στο σπίτι

Τα φυτά μπορούν να μεγαλώνουν και στο εσωτερικό των σπιτιών μας.Θα τα διαλέξουμε για την ομορφιά των λουλουδιών ή του φυλλώματος τους, αλλά και για την εύκολη φροντίδα τους.
Μερικά χρειάζονται ήλιο και υγρασία άλλα αντέχουν στη σκιά.  Με ορισμένα φυτά που έχουν μικρό ανάστημα μπορούμε να φτιάξουμε έναν αληθινό μικροσκοπικό κήπο. Στη βεράντα ταιριάζουν είδη λιγότερο ευαίσθητα και πιο φουντωτά. 
Γιώργος Γ.

Μια φορά ήταν η Κολοτούμπα - Σοφία Μαντούβαλου

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Κολοτούμπα που είχε φίλο τον Πανωκάτω.Μια μέρα καθώς ο Πανωκάτω έφερνε βόλτα στο δάσος, συνάντησε την Κολοτούμπα, η οποία έκλαιγε. Εκείνος την ρώτησε γιατί είναι στενοχωρημένη κι εκείνη του απάντησε ότι έχασε στους αγώνες.
Τότε ο Πανωκάτω της είπε ότι με το κλάμα δε βγαίνει τίποτα και πρέπει να βάλει το μυαλό της να λειτουργήσει για να λύσει το πρόβλημά της. Κατόπιν της εξήγησε ότι για να κερδίσει κάποιος τους αγώνες θα πρέπει να είναι γερός και να τρέφεται σωστά Ένα μήνα μετά ο Πανωκάτω συνάντησε πάλι την Κολοτούμπα, η οποία ήταν ακόμα στενοχωρημένη, λέγοντάς του ότι ένα μήνα έτρωγε συνεχώς μπανάνες, αλλά δεν είδε αποτέλεσμα. Ο Πανωκάτω ακούγοντας αυτό κατάλαβε ότι θα έπρεπε να στείλει ένα δώρο στην Κολοτούμπα. Το δώρο του ήταν ένα κουτί με πέντε ράφια, όπου στο κάθε ράφι υπήρχε και μια ομάδα τροφών. Είπε στην Κολοτούμπα ότι για τις επόμενες έξι εβδομάδες θα' πρεπε κάθε μέρα να τρώει ένα φαγητό από τα πέντε αυτά ράφια, συνδυάζοντας έτσι και τις πέντε ομάδες τροφίμων κι έτσι κέρδισε τους αγώνες. Δανάη

Τα 88 ντολμαδάκια - Ευγένιος Τριβιζάς 

" Τα 88 ντολμαδάκια" είναι ένα περίεργο βιβλίο, το οποίο όσες φορές κι αν το διαβάσουμε θα μας πει και μια διαφορετική ιστορία.
Οι αναγνώστες είναι αυτοί που αποφασίζουν σε όλα τα κρίσιμα σημεία τι θα γίνει στη συνέχεια ή ακόμα και στο τέλος της κάθε ιστορίας. Αινίγματα και παράξενες ερωτήσεις μας οδηγούν στη συνέχεια που εμείς προτιμάμε.Όμως, και η εικονογράφηση είναι καταπληκτική: παράξενα ζώα και πράγματα που δεν περιμένουμε μας ξαφνιάζουν. 
Γενικά " τα 88 ντολμαδάκια" είναι ένα ασυνήθιστο βιβλίο. Νίκος

Η αρκούδα, η αλεπού και τα ψάρια 

Μια πεινασμένη αρκούδα συνάντησε στον δρόμο μια αλεπού που είχε πολλά ψάρια. Καθώς την πλησίασε, την ρώτησε πως έπιασε τόσα πολλά ψάρια. Η αλεπού της είπε ότι άνοιξε μια τρύπα στον πάγο της λίμνης, έβαλε μέσα την ουρά της και όταν ένιωσε να την τσιμπάν πολλά ψάρια την τράβηξε έξω με δύναμη. Ο λύκος που την άκουσε είπε ότι η αλεπού έλεγε ψέματα, η αρκούδα όμως δεν τον πίστεψε κι έτσι πήγε στη λίμνη, βάζοντας την ουρά της στο παγωμένο νερό περιμένοντας τα ψάρια. Η αλεπού και ο λύκος κρυμμένοι, την έβλεπαν και γελούσαν. Καθώς βράδιαζε η ουρά της αρκούδας πάγωσε κι έγινε ένα με το παγωμένο νερό και έτσι την πονούσε. Νομίζοντας η αρκούδα ότι είχε πιάσει ψάρια πολλά, τράβηξε με δύναμη την ουρά της, ώσπου στο τέλος η μισή ουρά κόπηκε. Ο λύκος και η αλεπού γελούσαν και την κορόιδευαν, ρωτώντας την πού πήγε η ουρά της. Η αρκούδα έτρεξε ντροπιασμένη να κρυφτεί και λένε ότι από τότε οι αρκούδες έχουν κολοβή ουρά. Δανάη

Η ζωή μέσα στο νερό

Τα ψάρια κινούνται με τα πτερύγιά τους. Μερικά πτερύγια χρησιμεύουν για να σπρώχνουν το ψάρι. Τα ψάρια χρησιμοποιούν το οξυγόνο που έχει το νερό. Τα βράγχια είναι στις δύο πλευρές του κεφαλιού τους. Το νερό μπαίνει στο στόμα και περνάει στα βράγχια που απορροφούν το οξυγόνο.

Χρυσόψαρο

Τα χρυσόψαρα είναι γκρι και πορτοκαλί. Είναι μικρό και έχει δυο μικρά μάτια. Γιώργος Τ.

Η πρώτη λέξη - Μάνος Κοντολέων

Ήταν κάποτε τα γράμματα που έβγαζαν ήχους σαν αυτούς: α, ε, ο, σ, π... Όμως ένιωθαν μόνα. Μια μέρα το -ι βαρέθηκε να περπατάει μόνο του στο δρόμο. Καθώς προχωρούσε είδε το γράμμα -β και ενώθηκε μαζί του. Μαζί έβγαλαν τον ήχο βι. Μετά πήγε και το -λ και δημιουργήθηκε η συλλαβή βλι. ύστερα πήγε και το -ο και έκαναν τη λέξη βιβλίο. Έτσι όλα τα γράμματα ενώθηκαν μεταξύ τους και σχημάτισαν λέξεις, όπως: χαρά, φιλί, χαμόγελο, αγάπη και άλλες πολλές. Βικτωρία

Ο κότσυφας απαιτεί το δάσος να σωθεί - Βαγγέλης Ηλιόπουλος

Όταν ο κότσυφας γύρισε στο καμένο δάσος άκουσε μια μικρή λευκή παπαρούνα να λέει ότι το δάσος θέλει βοήθεια.
- Πώς θα το βοηθήσουμε; ρώτησε ο κότσυφας
- Θα πω σε όλα τα πουλιά να μην κελαηδούν.
- Τα παιδιά θα καταλάβουν και θα κάνουν αναδάσωση, είπε πάλι η παπαρούνα.
Και υποσχέθηκε ότι μόλις γίνει αυτό , θα ξαναγίνει κόκκινη.

Κίνα

Σινικό τείχος

Η Κίνα είναι η τρίτη σε μέγεθος χώρα στον κόσμο, μεγαλύτερη από ολόκληρη την Ευρώπη. Διαιρείται σε 22 περιοχές που ονομάζονται επαρχίες και έχουν τοπικές διοικήσεις, οι οποίες λογοδοτούν στην κεντρική κυβέρνηση του Πεκίνου. Μια κινέζικη επαρχία μπορεί να είναι μεγαλύτερη από μια ολόκληρη ευρωπαϊκή χώρα.

Παγόδα

 Περισσότεροι από από ένα τρισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν στην Κίνα. Οι κάτοικοι της αποτελούν το περίπου 1/5 του συνολικού πληθυσμού του πλανήτη μας. Οι ακτές της στον ωκεανό φτάνουν τα 12000 χιλιόμετρα. 

Κινέζικα Ιδεογράμματα

Κινέζικη Πρωτοχρονιά-Χρονιά του αλόγου

Πρωτοχρονιά στην επαρχία Sitsuan

Κινέζικη Πρωτοχρονιά- Χρονιά του Δράκου

Moon cookies αφιερωμένα στη Σελήνη

Fortune cookies

Η αρχαία Κίνα πρόσφερε πολλές σημαντικές εφευρέσεις στην ανθρωπότητα, όπως το χαρτί, την τυπογραφία, την πυξίδα και το μπαρούτι. Τα πυροτεχνήματα, το σκάκι, οι χαρταετοί, οι ομπρέλες και οι πορσελάνες είναι μερικά πράγματα της καθημερινής μας ζωής που προέρχονται από την Κίνα.

Πορσελάνη ζωγραφισμένη με σινικό μελάνι

Πορσελάνη της πράσινης οικογένειας

Πορσελάνη ζωγραφισμένη με μπλε χρώμα

Βεντάλια

Θεατρική παράσταση

Ακροβάτες

Γιώργος Γ.

Ολίβια - Ίαν Φαλκόνερ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια γουρουνίτσα που την έλεγαν Ολίβια.Επειδή η Ολίβια θα γιόρταζε για πρώτη φορά την Πρωτοχρονιά πρότεινε να κόψει και να στολίσει η ίδια το δέντρο. Έτσι και έγινε. Η Ολίβια το βράδυ κοιμήθηκε σαν πουλάκι. Το πρωί είδε τα δώρα κάτω από το δέντρο και τα μοιράστηκε με τα αδερφάκια της. Έτσι πέρασε μια πολύ ωραία Πρωτοχρονιά. Θεοδώρα

Λάμα

Το λάμα ζει στη Βολιβία και στο Περού. Τα πόδια και ο λαιμός του θυμίζουν τις καμήλες. Μπορεί να κουβαλά φορτία στα πιο απόκρημνα βουνά. Με το κρέας του τρέφει τους Ινδιάνους και τους ζεσταίνει με το μαλλί του.Νίκος

Η χώρα χωρίς γάτες - Ευγένιος Τριβιζάς

Ζούσε κάποτε ένα ποντίκι που ένιωθε φρίκη κάθε φορά που έβλεπε γάτες. Όταν χιμούσε πάνω του η γάτα έτρεμαν τ' αυτιά του και η ουρά του. Μια μέρα πήγε στο γιατρό και του είπε τι νιώθει για τις γάτες. Ο γιατρός του είπε να παέι στη χώρα χωρίς γάτες. Τότε ο ποντικός πήγε και είδε παντού φάκες και έτσι πήγε σε άλλο γιατρό. Όταν του είπε τι ένιωθε κάθε φορά που έβλεπε γάτα, εκείνος του είπε να παέι στη χώρα χωρίς γάτες και χωρίς φάκες. Έτσι ο ποντικός πήγε εκεί και ένα δέντρο που έβγαζε κασέρι. Έκατσε εκεί μέχρι που βαρέθηκε και είπε: " Θέλω να πάω στη χώρα που θα έχει παντού γάτες και φάκες". Έτσι και έκανε. Όλη τη μέρα τον κυνηγούσε η γάτα και αυτός διασκέδαζε. Βικτωρία

Καγκουρώ

Τα καγκουρώ μπορούν να πηδήξουν από 6 - 12 μέτρα. Μπορούν να τρέξουν έως 70 χιλιόμετρα την ώρα. Τα μικρά τους μεγαλώνουν στον μάρσιπο, όπως λέγεται μια σακούλα στην κοιλιά.





Υδρόβια Αντιλόπη

Την υδρόβια αντιλόπη τη συναντάμε σε ποτάμια και σε λίμνες όταν έχει πολύ ζέστη. Ζει στην Αφρική και μοιάζει με ζαρκάδι και ελάφι.


Καμηλοπάρδαλη

Η καμηλοπάρδαλη μπορεί να φτάσει τα πέντε μέτρα ύψος. Δύσκολα φοβάται άλλα ζώα γιατί έχει τη δυνατή κλωτσιά της.


Λιοντάρι

Τα λιοντάρια ζουν στην Αφρική και στην Ινδία μέσα στην ζούγκλα. Είναι πολύ δυνατά ζώα και κατασπαράζουν ό,τι βρουν. Γιώργος Τ.

Κουκουβάγια

Οι κουκουβάγιες είναι νυχτερινά αρπακτικά πουλιά. Είναι χρήσιμα πουλιά, γιατί τρώνε ποντίκια, ερπετά και άλλα ζώα που προκαλούν καταστροφές.
Οι γεωργοί τα βάζουν μαζί της και την σκοτώνουν, γιατί νομίζουν ότι θα τους κάνει κακό όταν ακούγεται αυτός ο μονότονος ήχος των κρατγών της. Το φαντάζονται άσχημο και με όψη ύπουλη. Δεν είναι όμως έτσι! Είναι ένα πουλί πολύ καλοφτιαγμένο, με αυστηρό ύφος, τόσο ωραίο που οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν το ιερό πουλί της θεάς Αθηνάς, θεάς της σοφίας.

Η κουκουβάγια φτιάχνει τη φωλιά της στις σχισμές των γέρικων δέντρων και μένει κρυμμένη όλη τη μέρα, βγαίνοντας μόνο το βράδυ για να κυνηγήσει τη λεία της. Βλέπει πολύ καλά στο σκοτάδι.

 Την εποχή που κλωσσά φροντίζει για την τροφή πέντε έξι πεινασμένων μικρών. Γιώργος Γ.

Οι φορεσιές του φεγγαριού - Σοφία Μαντούβαλου

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγανε Ειρήνη. Η Ειρήνη κάθε βράδυ κοιτούσε τα πεφταστέρια. Μόλις ένα αστέρι έπεφτε της έλεγε ένα παραμύθι μέσα στον ύπνο της. Ένα βράδυ δεν έπεσε κανένα αστέρι και η Ειρήνη αποφάσισε ν' ανέβει αυτή στον ουρανό. Εκεί συνάντησε το νεογέννητο φεγγάρι που ήταν μόλις δύο ημερών. Το είδε ολόγυμνο και αποφάσισε να ράψει ένα ρούχο στο μέγεθός του. Το άλλο βράδυ όμως το φεγγαράκι είχε μεγαλώσει και δεν του έκανε το ρούχο. Κάθε βράδυ η Ειρήνη έραβε καινούριο ρούχο στο φεγγαράκι, αλλά δεν του έκανε. 
Τελικά το φεγγαράκι φόρεσε όλες τις φορεσιές που του είχε κάνει η φίλη του όταν άρχισε να μικραίνει. 
Έτσι ήταν πολύ χαρούμενοι και οι δύο. Δανάη

Το Γκουντούν και η Χαρά - Η μεγάλη φαγούρα 

Ευγένιος Τριβιζάς

Το Γκουντούν ήταν ένα αόρατο πλασματάκι και φίλος της Χαράς, που είχε φαγούρα στο αυτί του. Πήγαν στο γιατρό και του είπε πως έπρεπε να το ξύσει. Το Γκουντούν παρόλο που ήταν αόρατο ντρεπόταν να ξύσει το αυτί του μπροστά σε άλλους, βρίσκοντας συνέχεια δικαιολογίες. Επισκέφτηκαν πολλά μέρη μα δεν κατάφερε η Χαρά να το πείσει να ξύσει το αυτί του. Τελικά ο γιατρός είπε στη Χαρά να του το ξύσει αυτή. Όταν το έκανε, το Γκουντούν ένιωσε μεγάλη ευτυχία και ανακούφιση. Σιγά σιγά έμαθε να το ξύνει μόνο του.

Το παράπονο της μάγισσας - Νικόλας Ανδρικόπουλος 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μάγισσα, η ο οποία δεν ήταν κακιά. Όταν ήταν μικρή και πήγαινε στο σχολείο είχε μια φίλη, που τη λέγανε Μαρία. Η Μαρία ήταν ένα χαριτωμένο κοριτσάκι που στο σχολείο παρακαλούσε τη μάγισσα και της έλεγε : " Μάγισσα, εξαφάνισέ με, με ένα ξόρκι βοήθησέ με, γιατί μάθημα δεν ξέρω και μου έγινε βραχνάς!" Λίγο πιο πέρα είδε έναν άνδρα που είχε ένα κόκκινο κασκόλ. Μα κι αυτόν τον ήξερε πάλι από παλιά, όταν του έλεγε κάποια παραμύθια η γιαγιά. Να που λίγο παραπέρα βλέπει άνδρα με καριέρα. Ήταν συμμαθητής της Μαρίας και αφού άκουσε τη Μαρία να μιλά μαζί της, της μίλησε κι αυτός. Την παρακάλεσε να του γράψει τη δική του διατριβή. Η Μάγισσα τον βοήθησε και έτοιμη η διατριβή στο Πι και Φι. Στον δρόμο, όπως περπατούσε είδε τον κύριο υπουργό στα γκρίζα και είχε ένα φυλαχτό. Το κοίταξε καλύτερα κι ήταν ίδιο με το δικό της. Ο κύριος υπουργός ξαφνιάστηκε και η μάγισσα του είπε πως δεν είναι κακιά. " Θυμάσαι όταν ήσουνα μικρός που πέταγες με τη σκούπα μου και έπαιζες ώρες ατέλειωτες;" Κανείς όμως απ' όσους επισκέφτηκε δεν τη θυμόταν. Κι αυτό ήταν το παράπονο της μάγισσας. Θεοδώρα

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ - Νίκος Μαραγκός

Το βιβλίο αυτό μας μιλάει για τις περιπέτειες του Οδυσσέα στην επιστροφή του στην Ιθάκη. Δέκα χρόνια περιπλανήθηκε μέχρι να φτάσει. Πέρασε από τη γη των Κυκλώπων, είδε τους Λωτοφάγους, τους Λαιστρηγόνες, έφτασε στα νησιά του Αιόλου, της Κίρκης και της Καλυψώς. Πήγε στον Άδη, έχασε πλοία και συντρόφους και σώθηκε μόνος του στη γη των Φαιάκων. Η Ναυσικά τον βοήθησε να φτάσει στο νησί του, όπου σκότωσε τους μνηστήρες που γυρόφερναν την γυναίκα του την Πηνελόπη. Βασίλεψε στην Ιθάκη ως τα βαθιά του γεράματα. Παναγιώτης

Ο Τρομάρας - Γ. Βιζυινός

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί που το έλεγαν Θανάση. Ο Θανάσης φοβόταν τους θορύβους, τους κρότους και τα μπαμ μπουμ. Ακόμη κι όταν μια μύγα ήταν πάνω στη μαρμελάδα αυτός σηκωνόταν και του έτρεμαν τα πόδια και η καρδιά του έτρεμε. Φοβόταν ακόμα και τη σκιά του. Έτσι τα παιδιά του έβγαλαν το παρατσούκλι Τρομάρας.
Μια μέρα αποφάσισε να ξεπεράσει τους φόβους του και έπιασε δουλειά σ' ένα σιδερά. Εκεί τραγουδούσε πολύ δυνατά και τον ερωτεύτηκε η κόρη του Νομάρχη. Ο Νομάρχης του είπε πως αν ήθελε να παντρευτεί την κόρη του, θα έπρεπε να πιάσει τον ληστή που ήταν στο δάσος. Τότε ο Τρομάρας λέγοντας ψέματα στο ληστή ότι δεν  φοβόταν και ότι ήταν θυμωμένος, τον κορόιδεψε με την εξυπνάδα του και τον έδεσε και τον πήγε στο Νομάρχη. 
Τότε ο Νομάρχης του έδωσε την κόρη του για γυναίκα. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Ειρήνη - Αριστοφάνης

( Διασκευή: Σοφία Ζαραμπούκα)

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος, ο Τρυγαίος. Ο Τρυγαίος ήθελε να πάει στον ουρανό για να ρωτήσει τους Θεούς που πήγε η Ειρήνη. Μια μέρα πήρε το σκαθάρι του και πέταξε στον ουρανό. Όταν έφτασε εκεί, ο Ερμής του είπε ότι οι Θεοί είχαν φύγει. Είχαν θυμώσει μρε τους ανθρώπους, επειδή μάλωναν όλη την ώρα. Ο Ερμής είπε στον Τρυγαίο ότι οι Θεοί άφησαν τον Πόλεμο να ξεκαθαρίσει. 
Ο Πόλεμος είχε φυλακίσει την Ειρήνη. Έβαζε σ' ένα μεγάλο γουδί τις πόλεις και τις έκανε σκόνη. Ο Τρυγαίος επέστρεψε στη γη για να πει σε όλους τα κακά νέα. Τότε όλοι μαζί ενωμένοι πήγαν κι ελευθέρωσαν την Ειρήνη. Κι έτσι άρχισαν να γλεντάνε και να τραγουδούν. Δανάη

Η γάτα που ήθελε να γίνει πουλί - Μάνος Ελευθερίου

Κάποια μέρα μια γάτα αποφάσισε πως ήθελε κάτι διαφορετικό. Διάλεξε να γίνει πουλί και ν' αρχίσει να τραγουδάει όπως τ' αηδόνια. Δεν της έφτανε όμως μόνο αυτό. Ήθελε να γίνει και μεγάλη τραγουδίστρια της όπερας. Τα πουλιά που τ' άκουσαν αυτό στενοχωρήθηκαν πολύ, γιατί δεν την ήθελαν στην οικογένειά τους, αλλά ούτε και στην παρέα τους. Αφού την κορόιδεψαν για λίγο, τη συμβούλεψαν με λόγια γλυκά και φρόνιμα πως εκείνο που ζητούσε ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Πως εκείνη που είχε φάει τόσα πουλάκια στο εξής θα ήταν αδύνατο " να χορταίνει με δύο σπόρους και μια ψίχα ψωμιού και νερό μια δαχτυλήθρα σαν μπαλίτσα του χιονιού". Ραφαέλα

Οι νυχτερίδες

Οι νυχτερίδες είναι τα μόνα θηλαστικά που πετάνε. Τα μακριά τους δάχτυλα συνδέονται με δέρμα δημιουργώντας έτσι φτερά. Έχουν γούνα. Όταν οι νυχτερίδες πετούν εκπέμπουν διαπεραστικούς ήχους, που λέγονται υπέρηχοι. Αυτοί οι ήχοι επιστρέφουν στις νυχτερίδες σαν ηχώ. Έτσι, αυτές εντοπίζουν τα αντικείμενα που τις περιβάλλουν και δεν πέφτουν πάνω τους στο σκοτάδι. Με τον ίδιο τρόπο οι νυχτερίδες βρίσκουν την τροφή τους. 

Κοιμούνται κρεμασμένες μέσα σε σπηλιές και σε κουφάλες δέντρων με το κεφάλι προς τα κάτω. Σχεδόν όλες είναι νυχτόβιες. Κοιμούνται δηλαδή το πρωί και κυνηγούν τη νύχτα. Μερικές νυχτερίδες αρπάζουν με τα πόδια τους μέσα από το νερό. 

Γιώργος Γ.